Een tijd geleden deed ik mee aan de ‘Sweekstars’ schrijfwedstrijd.
Ik verwachtte er niet zo veel van, en zeker niet na het mailtje ‘Er zijn 8500 inzendingen.’
Een tijdje later een mailtje ‘Er zijn 500 Nederlandse verhalen door.’ Dat was het moment dat ik het opgaf en dacht, je kunt niet alles hebben! Ik vergat het. (later bleek dat dat mailtje dus betekende dat je verhaal door was, maar daar had ik overheen gelezen.)
En toen kwam daar gisteren. De dag van de uitslag.
Omdat ik vrij veel schrijvende mensen ken wilde ik de uitslag natuurlijk wel weten. En toen gebeurde het. Er kwam een post online van Sweek. En ik scrolde daar natuurlijk net langs. Huh? Dat lijkt wel… Dat wás mijn cover. Ik gromde in mezelf dat ik blijkbaar niet origineel was omdat er nog iemand dat plaatje had. Dat is goed mogelijk met 8500 deelnemers. En dáárna zag ik pas mijn naam. Ik gilde naar mijn man ‘Ik heb gewonnen!!!!!!!’ Ik had hem even daarvoor nog gezegd dat ik geen enkele illusie had te kúnnen winnen en hij riep dus: ‘Ja ja..’ terug. Ik was compleet in SHOCK en ik scrolde verder naar de ‘finalisten’ omdat die een plek in een boek/bundel zouden krijgen. Het was nog niet doorgedrongen dat de derde plaats echt een prijs was, en beter dan een plek in een bundel.
Twee seconden later riep ik: ‘Schat? Twee keer gewonnen!’ en nu begon hij te lachen. En toen zag ik mijn derde verhaal ook in diezelfde lijst.
‘Schat? DRIE KEER GEWONNEN.’
Mijn vingers trilden, en hij kwam zelf kijken want hij geloofde er niets van. Ik zelf eigenlijk ook niet. Toch waar. In de categorie Horror/Thriller staat mijn ‘Van je familie moet je het hebben’ en bij Romantiek prijkt ‘Het heeft geen zin’ op de lijst van finalisten. Gelukkig maar, want in je eigen genre niets presteren bij een wedstrijd zou best een afgang zijn. Mij kun je echt niet blijer maken dan ik me op dit moment voel. (Nou ja, tenzij je een grote uitgever bent die denkt ‘Laat ik die eens heel gauw een contract aanbieden voor iemand anders me voor is..)