Toen we begonnen met het versturen van persberichten had ik niet verwacht dat er zo massaal gereageerd zou worden. Eerst de krant. Toen de radio. Toen nog een keer de radio. Voor ik het wist had ik mijn hele agenda vol staan met afspraken. Van een interview met de krant tot een bezoek aan de radiostudio van ‘onze’ Limburgse zender L1.  En vanochtend was het dan zo ver.  Om deze foto te maken moest Maike zowat midden op de weg staan, en ik moest waarschuwen als er een auto kwam. Dan sprong ze aan de kant en daarna deed ze het weer opnieuw.  Gelukkig ben ik snel tevreden (En als de dood dat ik Maike van de weg kon krabben als ik niet heel snel de foto goedkeurde)  en na het maken van deze foto konden we meteen naar binnen.

Over het interview zelf kan ik kort maar krachtig zijn: Dat kun je hier terugzien. Ja, dat staat er echt, ‘zien’. Toen ik namelijk naar binnen liep was dat het eerste dat ik zag, uit een ooghoek. Camera’s. Alsof een microfoon niet erg genoeg is, zie je ook nog eens overal van die glazen ogen op je gericht die elke beweging vastleggen.  Hoewel we een beetje uitgelopen waren (Ik klets teveel)  was er toch nog tijd om een foto te  maken en even snel als ik binnen was gerold, rolde ik ook weer naar buiten.  Met een enorm goed gevoel,dat ik mijn eerste radio- interview overleefd had zonder te stotteren of heel domme dingen te zeggen.

En nu op naar morgen: Mijn volgende radio optreden. Dit keer bij RTV-Parkstad!