Afgelopen week maakte ik de nachtmerrie van elke schrijver mee. Nou ja, misschien niet van elke schrijver, maar wel van de domste schrijfster die er bestaat. Ik zelf.

Je kent het wel. Je schrijft iets, en je bent er tevreden over, en je slaat het op en schrijft de volgende dag weer verder. Mooi. Dat doe ik dus ook. En ik ga ook gewoon verder. Ik heb alles in nette mapjes staan, met datums en de titel van hetgene waar ik op dat moment aan werk.

Een laptop die nog geen jaar oud is, dus alles is nog lekker snel. Ik laat regelmatig een virusscanner eroverheen gaan, geen vuiltje aan de lucht. Tot die dag. PATS. Blauw scherm. En dan niets meer. ‘Ah joh, vaker last van. Gewoon even opnieuw opstarten.’ Maar dan: Niets meer. Geen opnieuw opstarten. Dood. Geen harde schijf aanwezig. Eerst deed ik nog een beetje lacherig. Ik liet Patrick er naar kijken en toen die na een half uur zei “Nou, hier is echt niets meer aan te doen” kwam er toch wel een beetje paniek.

En een half uur later kwam de echte paniek. Toen hij het zinnetje uitsprak dat me nu nog achtervolgd in mijn nachtmerries: “Gelukkig heb je backups.” Ik zweeg. Keek hem aan. Zijn ogen werden groot. “Je hebt toch wel backups?” Twijfel in zijn stem. Nee. Toevallig niet. Het is niet zo dat me dit niet al weet ik hoeveel keer is overkomen en dat ik zou moeten hebben geleerd van mijn fouten. Kleine moeite om iets desnoods even aan jezelf te mailen als je weer je USB-stickje niet kunt vinden.

En toen kwam pas de echte paniek. Al mijn “Tinteling verhalen” voor mijn bundel stonden op die schijf. En die had ik ook niet gebackupt. Ik ben de hele nacht bezig geweest met zoeken. Of ik ze ergens had opgeslagen. Iemand gemaild had, of wat dan ook. Stukje bij beetje kwamen er mensen met stukken van wat ik nodig had maar de laatste was helemaal WEG. En die was al driekwart af.

Een paar zenuwslopende uren later viel mijn oog op een mailtje. Mijn laatste Tinteling. Diegene die echt HELEMAAL NIEMAND ANDERS had omdat hij nog niet af was. En er waren maar 9 pagina’s “weg”. Dat is te overzien. Maar Jezus, wat ben ik (weer) geschrokken. Dus nu op een geleende laptop bijschrijven en mezelf voor mijn hoofd slaan. En Backups maken. Van IEDER WOORD!!!!

Pffffffffffffffffffffffffffffffff!