‘Weet je,’ zei ik vorige week tegen mijn man: ‘Ik moet eigenlijk iets bedenken, een beetje reclame.’ Hij knikte. Ik ging op zoek, zocht een hele dag naar gegraveerde pennen, sleutelhangers, openers, pepermuntjes, kleine dingen die je kunt laten maken om weg te geven. Ik ontwierp een aantal dingen, deed een mega bestelling en ben in afwachting daarvan. Maar toen kwam hij vandaag thuis, de auto was naar de monteur geweest. ‘Kijk eens naar buiten,’ begon hij. ‘Ik heb de auto gewassen.’ (Niet echt iets dat ik van zo’n afstand kan zien, vanaf de bank, maar goed.) Toen hij het voor de derde keer zei, schoof ik het gordijn opzij…

Een van mijn favoriete onderdelen van een boekpresentatie is ‘Het overhandigen van het eerste exemplaar’. Dat doe je meestal aan een belangrijk iemand. Ik wilde vanaf het begin mijn eerste exemplaar overhandigen aan René van Kooten. (Die kun je kennen van ‘De beste zangers’, van ‘The passion’ of uit musicals als Aïda, Evita, of Hamelen. )   Alles was in kannen en kruiken toen COVID-19 roet in het eten kwam gooien en we mijn boeklancering noodgedwongen digitaal moesten doen. WAT BAALDE IK. Dan zou René ook niet doorgaan. En toen zei Patrick met een diepe zucht: ‘Dan gaan we wel naar hem toe met dat boek.’ Dat liet ik me…

‘Hoi Allemaal! Mijn naam is Tamara Haagmans, en ik ga voor jullie een feelgoodverhaal schrijven. Ja! echt! Terwijl we hier zitten. Terwijl Jill Mansell 5 meter verder samen met Jenny Colgan een interview geeft. Zijn jullie er klaar voor? Dan ga ik nu beginnen.’ *Pas op. Zeer lang verslag achter de link!