Hoe ga dit nou eens zeggen zonder al die mensen die hun longen uit hun lijf stonden te zingen tekort te doen? Of het te verpesten voor al die mensen die in de komende maanden nog gaan? Als je nog van plan bent om te gaan en je wil je laten verrassen: Lees alsjeblieft niet verder! Als je je wil voorbereiden: Lees alsjeblieft wel verder. Er staan spoilers over de musical in dit bericht en het is waarschijnlijk 10x langer dan zou moeten zijn, dus succes alvast!

Laat ik met de positieve punten beginnen: Ik hou van Aïda. Ik heb de voorstelling 20 jaar geleden minstens 6x gezien. Ik hou van de muziek (Van Elton John) , ik hou van het verhaal en de uitwerking (Disney, duh…) en ik zat op rij 1. Ik heb 20 jaar hierop gewacht en onderweg de cd een aantal keer gehoord.

Kan weinig misgaan toch? WRONG.

We gingen met een clear mind erin, vastbesloten om niet te vergelijken, maar dat ging al mis in de eerste vijf minuten. De choreografie was om je vingers bij af te likken, en de zang was -technish- fantastisch. Maar het gevoel was er niet. Ik heb mijn ogen uit mijn hoofd gehuild bij de voorstellingen in 2001, ik heb hier één traantje gelaten. En niet eens omdat het zo mooi was, maar omdat de muziek me ontroerde. 2001 had een duidelijke opbouw, een verhaallijn en het ging langzaam naar een climax (HAHAHA! Onder een boom), maar hier was het BAM INSTALOVE.

Vroeger, aan het einde (Let op spoiler…) moest ik huilen en ik wilde ik ze het liefst bevrijden uit de piramide waarin ze samen moesten sterven. Gisteren wilde ik het zand waar ze in deze versie onder bedolven worden nog even aanstampen. Om me heen echt ALLEEN maar teleurgestelde mensen….

Pas op, nu ga ik pas echt los, hier komt de spoilerdump!!!!!
Aïda staat in de eerste scene in het oude Egypte in een leren pakje te vechten met Radames. Eh….Huh? Aïda’s vader is nu haar moeder omdat Nubië een krijgerkoningin heeft ipv een koning. Aïda hoeft hem niet te wassen, geen woord over de mijnen waar ze naartoe moet, maar ze gaat als ‘eerbetoon’ (Ipv slavin) naar Amneris. In plaats van Mereb legt Zoser het loodje in de haven. (Zo slecht, waarom laat je iemand doodgaan waar toch iedereen een hekel aan heeft? Juist een likeable personage vermoorden maakt indruk.) Ik weet niet of Zoser nu de farao gewoon niet aan het vergiftigen is of dat ik het gewoon niet gezien heb omdat ik te hard met mijn hoofd aan het schudden was, maar volgens mij is dat eruit. Amneris mag duidelijk geen hersenloos blondje meer zijn maar juist door dat eruit te laten verliest het zoveel kracht als ze uiteindelijk wel alles ‘weet’ en de omslag komt. Radames weet al vanaf het eerste kwartier dat Aïda de prinses is in plaats van daar pas later achter te komen. Te ‘Woke’ en ‘te correct’. Robin van de Akker, Zoser, hij deed het geweldig. Maar hij was veel en veel en veel te jong om de vader van Radames te zijn. Ik kon daar maar niet doorheen kijken, daar veranderde zelfs de grijze pruik niets aan. ( Radames is 33, Zoser, zogenaamd zijn vader 43.) En ik hoorde Aïda echt tegen Mereb zeggen dat ‘hij klaar was om het volk te leiden’ en daarom mee moest vluchten met haar moeder. Het is toch raar dat de bediende een land gaat leiden terwijl de prinses gewoon blijft en weet dat ze gaat sterven.

Het decor is te ‘naakt’, ik heb daar geen andere woorden voor. Ik snap het, het moet allemaal iets strakker maar nu was degene met de rode pen wat doorgeschoten. Dieptepunt (Voor mij…) is dat er een videoprojectie is gebruikt… daarover later meer.
Eerste liedje, echt een powerbalad, ‘Het gaat altijd over liefde’, voor mij een van de hoogtepunten van de musical, als Amneris verschijnt in het museum: Zat er niet in. Dat liedje gaat over in ‘Moed wordt altijd beloond.’ Nou, ook niet dus. Dat hele BAM!-gevoel was er niet. Tenzij je BAM-met-je-gezicht-tegen-een-muur-teleurstelling bedoelt. Er mist vanalles en wat niet mist heeft een andere tekst gekregen. De volgorde van de liedjes is helemaal door elkaar gegooid, waardoor de betekenis voor mijn gevoel ineens niet meer overkomt. Ik snap dat sommige dingen niet meer van deze tijd zijn, maar ze hebben het woord ‘slaven’ uit de tekst gehaald maar een jong meisje Hoer en slet noemen mag wel nog steeds. Ik wéét dat dit waarschijnlijk door 100 mensen bekeken en beluisterd is die het allemaal geweldig vinden, een visie hebben en een bedoeling er achter, dat het politiek correct moet en dat Disney niet zomaar dit soort dingen doet, maar voor mij en heel veel mensen om me heen, voor achter en naast me, was het echt een misser.

Ik weet dat je niet mag vergelijken en dat heb ik ook écht geprobeerd niet te doen maar het was zo verwarrend dat je wel moet vergelijken, omdat ik die eerste versie wel begreep en deze helemaal niet…

De meest gehoorde commentaren in de pauze waren: ‘Wat zonde’ en ‘Ik snap het niet’. ‘Is hij nou verliefd op Aïda? Waarom doet hij dat? Hij was toch met Amneris?’ En begrijp me niet verkeerd, ik zal het nog een keer zeggen: De choreografie was geweldig, de dansers waren fantastisch en er waren wel een paar dingen ‘beter’, maar het gevoel miste en het verhaal klopt niet op deze manier. De sfeer was er niet. Mocht iemand van cast of crew dit ooit per ongeluk zien: Neem het niet persoonlijk op want jullie hadden het niet beter kunnen doen, en zang-dans-en acteertechnisch was er niets op aan te merken. Deze mensen krijgen een script en moeten doen wat er op papier staat, daar hebben ze zelf niets over te zeggen. Het kleine ensemble had kunnen werken, als er niet al zoveel gesloopt was, het gaf het geheel echt een nog kaler gevoel en er wás al zo weinig over.

En nu komen we terug bij dat videoprojectieverhaal (LET OP SPOILER). Aïda en Radames worden natuurlijk levend begraven en je ziet in de 2001 versie vier muren steeds dichterbij elkaar komen, waardoor het een heel beklemmend gevoel geeft, dat vierkantje steeds kleiner te zien worden tot het uiteindelijk dooft. Nou, niet in 2023. In 2023 staan Aïda en Radames in een koker, gemaakt van strengen van iets waar ze licht doorheen kunnen laten bewegen waardoor het op vallend zand lijkt. Zingend. En daar worden ze vervangen door een videoprojectie, waarna de acteurs zich snel gaan omkleden voor de laatste museumscene. Aan hun voeten zie je het zand omhoogkomen, maar als het voorbij hun enkels is, stopt het en gaat het terug naar het museum. Niks geen beklemmend gevoel, niks ontroering, geen wanhopige liefde en samen doodgaan…. Gewoon al stoppen voor ze kopje onder gaan. ZO… ZONDE. En Amneris zingt haar openingslied niet, dus ze kan ook de reprise daarvan, de echte ‘afsluiting’ niet doen.

Eindconclusie:

Was het dan echt zo kut? (Ja, geen Rene van Kooten, duh.) Ja en nee, want ik val in herhaling: De mensen die het doen, hadden het niet beter kunnen doen.
Ik vond het een beetje zielig voor ‘Radames’ dat die twee vrouwen een strot hebben waar je u tegen zegt, maar hij zelf een beetje achterblijft. Te vergelijken met Maria Carey en Whitney Houston tegenover tienjarige Jan Smit zetten. Toen de portier vroeg of we genoten hadden en ik nee zei, zei hij ‘Maar het is nog maar de eerste try out!’ en ik vind het echt heel zielig voor deze mensen maar dit kunnen ze niet meer in een week oplossen. Maar iemand die voor het eerst naar de voorstelling gaat en geen verwachtingen heeft zal er vast enorm van genieten (Als hij of zij het verhaal begrijpt…) en als je dan ook de teksten nog niet al kent, komt het vast ook goed. Online zie ik lovende berichten verschijnen, en dat zijn vast allemaal mensen die hem voor het eerst hebben gezien, maar ik heb er een beetje spijt van dat ik uit enthousiasme al voor een tweede keer kaartjes had geboekt….