-
Als je dit leest…
Als je dit leest, dan ben je me waarschijnlijk ergens tegengekomen, heb je een van mijn boeken gezien of gelezen, of heb je een van mijn goodies gekregen en ben je me daarom gaan opzoeken. Welkom, en wat leuk dat je hier bent. Er is wel één ding: Ik ben reteslecht in het bijhouden van mijn website. Het is niet dat ik het niet wil, maar ik vergeet het gewoon steeds.
-
Terug in de tijd…
‘Ooit wil ik een Bouquetboekje schrijven.’ Wie mij al langer kent die heeft het me vast al eens zien schrijven of horen zeggen, zelfs al voor ik begon met contracten en uitgevers. Ik heb zelfs al contact met de uitgever van deze boekjes gehad en ik heb er honderden gelezen toen ik een jaar of vijftien was.
-
‘Boek van het jaar’?
Ik zit op de rand van mijn bed een panty aan te trekken, als ik een melding krijg van Instagram. Het is een privébericht op Instagram: een link naar de ‘Boek van het jaar’ verkiezing. Ik denk dat het een reclame is, klik het weg, ga verder met aankleden. Onderweg naar beneden klik ik de link toch open, omdat ik wil weten wie van mijn collega’s er op die lijst staat. En dan ben ik binnen drie seconden die trap af, de keuken in gerend en duw ik mijn man die telefoon onder zijn neus. ‘Hij staat erop! Hij staat erop! Kijk!’ Ik voel tranen in mijn ogen opkomen -en…
-
Mijn geheim
Nu het blad niet meer in de winkel ligt mag ik de tekst ook gewoon plaatsen. In het kader van de ‘week tegen het pesten’ stond dit interview in de Mijn Geheim. Voor de mensen die de tekst op de foto’s niet kunnen lezen heb ik hem overgetypt. Kleine kanttekening bij dit verhaal: Ik heb NIET gezegd dat er sigaretten op mijn ARM zijn uitgedrukt en de fotocredits voor de foto in de kersenjurk gaan naar Ineke Oostveen. Alle andere foto’s zijn van mij.
-
Hiep hoera een zoon van 21!
Het is 1 april 2003. (Geen grap!) Ik lig in het ziekenhuis,om te bevallen. Ik was al een paar dagen bezig en het wilde niet helemaal vlotten, hij was toen namelijk al eigenwijs, maar goed, dat wist ik op dat moment nog niet. Patrick was net naar huis om zich even om te kleden, te douchen, wat te eten en dan zou hij terug komen. Het zou allemaal zo’n vaart niet lopen en ik had rust nodig. Ik had al twee spuiten gehad, ik kon elk moment een ruggeprik krijgen en ik was echt dodelijk vermoeid, het is dat ik plat lag maar anders zou ik zeggen dat ik niet…
-
Tamara in de Flair
Voor iedereen die het blad gemist heeft, maar het artikel toch wil lezen: ik hoop dat het op deze manier leesbaar is. (Zo niet kun je nog proberen het op te slaan en dan te vergroten).Het lukt helaas niet op een andere manier. Ze staan ook op mijn facebook waar ze iets beter te lezen zijn.