Het was maandagavond, en eigenlijk had ik hem al lang thuis verwacht.Ineens ging de telefoon.  Ik hoorde een hoop rare geluiden maar ook een gejaagde Patrick. Hij was met een scooter weg en ik dacht eigenlijk dat hij belde omdat hij een ongeluk had gehad.

Vandaag een week geleden stond ik in Utrecht in een bloedhete boekwinkel te knuffelen met lezers, te poseren voor foto’s, te wapperen met een waaier, en vooral te genieten van het ‘Zin in Feelgood-event’. Na een reis van bijna 3 uur sloot ik nog net op tijd aan bij de rest van de LS auteurs die een pannenkoek zaten te eten vlakbij Broese. Een van hen was te laat, en de man van het restaurant kwam met een big smile aanrennen met ‘mijn’ pannenkoek-die-helemaal-niet-voor-mij-was! Hij was not so amused dat hij hem weer mee terug moest nemen. Om zes uur mochten we dan eindelijk naar binnen voor de briefing, terwijl…

Toen ik hoorde dat Les miserables terugkwam, wist ik meteen: Daar moet ik heen. Ik zag Freek Bartels op de persconferentie, en eigenlijk kon de rest me al niet meer schelen. Ik heb een zwakke plek voor Les mis. Meteen toen de kaartverkoop opende, zat ik klaar met mijn pinpas in de aanslag, en ik kocht premierekaarten voor Maastricht, waarna we een week op water en brood moesten. Daar baalde ik helaas wel ontzettend van (dat ik die kaartjes had gekocht, want ik hou best wel van water en brood) toen ik een paar dagen later zag dat René van Kooten de rol van Jean Valjean (De hoofdrol) minimaal 1x…

Februari ’24 😉