Jennifer Armentrout in Utrecht!!!
*Klik hier voor de reis en het ‘voor’-verhaal.*
Ik was dus in Utrecht voor Jennifer Armentrout, en we waren gebleven bij de gang. Helemaal bijgelezen? Mooi. Dan kunnen we beginnen!
Na het ophangen van onze jassen werden we naar binnen gelaten en iedereen kreeg een muntje voor een consumptie, en een bandje. Een gele, of een roze. Ik voelde me heel speciaal, want iedereen uit mijn groepje had een gele, en ik een roze. Há! We kregen een grote goodiebag met daarin het boek, wat goed uitkwam want ik had maar één boek meegenomen om te laten signeren omdat ik wist dat we die tweede zouden krijgen en die ook gesigneerd wilde, scheelde me weer een hoop sjouwen.
Ik maakte wat praatjes, ging zitten en liet me door Suzanne filmen terwijl ik de goodiebag showde. ( ‘Doe er drie onder elkaar dan zie je die onderkin niet meer’) en ongemerkt was het ineens zo ver, ik zag haar binnenkomen! Jennifer was er. Ze werd geïnterviewd en we mochten vragen stellen. Ik lees eigenlijk alleen haar contemporary boeken, terwijl ze ook heel veel fantasy en paranormal schrijft, dus de helft van de vragen begreep ik niets van, omdat ik de personages én de boeken niet kende, maar het was echt helemaal geweldig om zelfs maar in dezelfde ruimte te zijn als zo’n ‘grootheid.’ Het liefst was ik meteen naar huis gerend om te gaan schrijven, zodat ik ook precies zoals zij ooit zo’n event voor mezelf krijg. (Zeg!! Laat mij dromen, ja?)
Ik was al vier dagen ziek, en mijn tas puilde uit van de keeltabletten, hoestdrank, pijnstillers en zakdoekjes, en door de droge lucht binnen bleef ik ook maar niezen, ik hoop echt heel erg dat ik haar niet al te erg gestoord heb! Na het interview mochten we in de rij gaan staan. En toen kwam het. Iedereen met een geel bandje mocht eerst, en dáárna de mensen met een roze bandje. En dus iedereen in ‘mijn groep’ had een gele waardoor zij dus ook niet naar huis konden omdat ze op mij moesten wachten. Gelukkig kan ik echt heel goed met mijn wimpers knipperen waardoor ik een geel bandje kon regelen zodat we allemaal tegelijk klaar zouden zijn. (Olga, Love you!!!!) Ik kletste wat met mensen in de rij, en met mensen die mij wel kenden maar die ik niet kende, met Monique van Zomer en Keuning, en als laatste van de gele rij kwam ik dan eindelijk aan de beurt; OOG IN OOG met JENNIFER L ARMENTROUT!
Ik durfde amper adem te halen (Niet in de laatste plaats omdat ik doodsbang was haar mijn ziektekiemen cadeau te doen als ik iets zou zeggen haha) toen ik naast me Monique hoorde zeggen: ‘She is also a writer!’ Jennifer keek op van het boek dat ze aan het signeren was en vroeg wat ik dan schreef. ‘Nou, een beetje hetzelfde als jij, eigenlijk, maar iets meer seks. En op dit moment zelfs lesbische seks.’ 
En ik weet niet meer hoe het kwam of wie het zei, maar ineens kwam dat boek weer uit de tas van Hanneke en staat daar een seconde later EEN VAN MIJN GROTE VOORBEELDEN te poseren met mijn boek in haar handen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze gaf me nog wat tips, maakte wat grapjes en ik stond daar maar met grote ogen naar Hanneke te kijken die heel tevreden met zichzelf was. ‘Goeie reclame,’ zei ze, en ik kon het alleen maar uitproesten en het zelf niet geloven dat ik dat gedaan had. ‘Hoi wereldberoemde schrijfster. Ga even op de foto met mijn boek? Dank je wel.’ HAHAHAHAHA.
Daarna konden we nog foto’s laten maken voor een boekenlegger, meestemmen voor de cover van de nieuwste vertaling die er aan komt (Ik stemde voor vier!) , een portret laten tekenen, boeken kopen, en plaktatoo’s. Ik kletste zoveel dat ik eigenlijk verder nergens aan toe kwam, behalve een van mijn eigen boekenleggers in het gastenboek voor Jennifer plakken. En toen moesten we alweer gaan. (Tja, met de trein vanuit Limburg ben je nogal een tijdje onderweg..) Onderweg naar buiten hoorde ik mijn lievelingszin: ‘Ik heb jouw boek gelezen!’ en dus draaide het erop uit dat ik bleef staan glunderen en kletsen waarna Hanneke me moest komen halen en schreeuwend en krijsend bij m’n ‘fans’ weg moest trekken… Die speciaal voor mij naar Utrecht waren gekomen en…Oh…Wacht. Never mind. Ik gaf haar wat boekenleggers en kwam ze tegen samen op de foto met die van Jennifer.
We kwamen zonder problemen op het station en dit keer waren we aanzienlijk stiller, maar het was bijna net zo gezellig als de heenreis. Ik kletste veel te veel, maar het komt ook niet vaak voor dat er mensen zijn die er naar willen luisteren haha. Ik vertelde over schrijven, over boeken, over andermans boeken, ik weet niet eens meer wát ik er allemaal uitgekraamd heb. Om kwart voor 1 was ik thuis en kon ik gaan slapen… Maar wat was deze dag het waard. (Ik zei dat ik kón gaan slapen. Niet dat ik het heb gedaan, want dat duurde nog tot ver na drie uur.)
Zomer en Keuning, dank jullie wel voor de goede organisatie, voor het naar Nederland halen van Jennifer en de leuke goodiebag, al zoek ik nu al sinds zaterdag naar de ‘betekenis’ van de rode veters! Suzanne, Olga en Renske, het was gezellig en last but not least!!!!!!
Wenda, Daniëlle, Liza en Hanneke! Wat was het geweldig leuk met jullie! Bedankt dat jullie me op sleeptouw namen, dat jullie een geweldige dag nog geweldiger hebben gemaakt, voor het lachen en huilen en de ‘goede reclame’. Daniëlle nog eens extra bedankt voor de foto’s, Hanneke, voor het boek en dat jij nog gekker bent dan ik, al zal Wenda het daar niet mee eens zijn, gezien haar ‘Dat kan niet’ na mijn ‘Gekker dan ik.’ Jullie zijn schatten! <3
En ook bedankt voor deze foto die ik in de plaats van mijn zelf-in-elkaar-gepainte-foto kon zetten zodat het tenminste líjkt of ik mijn best heb gedaan!
