Sophie Jackson, een boot en Pizza!

Gisteren was Sophie Jackson in Amsterdam. Voor wie haar niet kent, Sophie is de auteur van de ‘Pound of flesh’ serie, in het Nederlands bij Zomer en keuning: ‘Stuk van jou‘ , ‘Stil van jou‘ en de laatste nieuwe: ‘Van jou.’  Er zijn ook nog twee novelles die bij het verhaal horen, en die zijn álleen in Nederland en Hongarije gebundeld in een papieren boek, Ik heb ‘Samen‘  gelukkig ook. Maar terug naar het begin. Sophie was in Amsterdam en ik…. hoe toevallig…. ook.
Het was gekkenwerk. Twee en half uur in de trein, om een uurtje mee te varen met Zomer en Keuning en Sophie, en dan weer twee en half uur terug. En tóch deed ik het. Alleen werden de twee en half uur heenweg door een seinstoring bij de NS uiteindelijk drie en half uur en kwam ik op het nippertje de boot in rollen nadat ik vanuit Weert terug naar Roermond moest en in de trein naar Schagen terecht kwam doordat ik een meisje volgde dat zei dat ze ook naar Amsterdam ging. Ik heb het nog nooit zó benauwd gehad dat ik te laat zou komen. Gelukkig had Thyrze (Van de uitgever) het hele drama gevolgd via facebook en ze zouden zo lang mogelijk wachten. Ze stond buiten en het eerste dat ze zei toen ik aankwam was ‘Oh! Je hebt het gehaald!’ Haha. Dat was ook alleen maar omdat de boot een stuk dichterbij lag dan ik dacht. Gelukkig was Sophie er ook nog niet, dus kon ik opgelucht even op adem komen.

Ik zat nog niet goed en wel toen ik naast me mijn naam al hoorde en voor ik met mijn ogen kon knipperen stond ik al op de ‘We love feelgood‘ facebookpagina als een van de ‘varende schrijfsters’. Echt zo leuk! Ik deelde wat van mijn boekenleggers uit die ik op het laatste moment in mijn tas had gepropt, en er kwam iemand van de uitgeverij langs met hapjes en een drankje. Toe konden we gaan varen. Sophie bedankte iedereen voor het komen, en ging toen bij alle bankjes even zitten en een praatje maken. De meeste mensen hadden al haar boeken bij zich (Ik ook. helemaal meegezeuld vanuit Limburg..)  en de nieuwste kregen we daar ook, en dus was ze wel even bezig. In de tussentijd kletste ik met Wendy en haar dochter en met Monique van de uitgeverij. We kregen buttons, boekenleggers en Sophie bleek een óntzettend lief mens te zijn. Ik weet niet wat ik verwacht had, maar dit niet. Ze nam uitgebreid de tijd voor iedereen.

We hebben even kort gepraat over schrijven en over uitgegeven worden en dat je dan weet dat het allemaal de moeite waard is, en ze was echt heel grappig in hoe ze vertelde. Ze signeerde een extra boek voor m’n zieke vriendin die er niet bij kon zijn, en was  oprecht geïnteresseerd. Ik geloof niet dat ik verder heel veel heb gezegd maar ik was zo misselijk van het bewegende water dat ik niet eens naar buiten kon kijken… en dat ik niet eens mijn naam kon spellen in het engels. Ik dacht alleen maar ‘Pas op, spuug niet over de aardige mevrouw heen.’ Zo ging het trouwens de hele reis. Ik weet dat ik handjes heb geschud en gepraat maar in gedachten probeerde ik mijn maaginhoud te dwingen om op z’n plaats te blijven.  DO NOT PUKE ON THE NICE WRITER!! OR THE PUBLISHER!
Anderhalf uur later (Halleluja, praise the lord!!!!!) meerden we weer aan. Eigenlijk zouden we maar een uurtje varen maar het liep dus een beetje uit omdat het zo gezellig was. Sophie vroeg me iets door te geven aan mijn vriendin en ik stelde voor om het op te nemen zodat ik het filmpje aan mijn vriendin kon sturen. Ze deed het meteen. Zo ontzettend lief!!!! Daarna kreeg ik nog een enorme knuffel van haar en ik verliet de boot met een geweldig gevoel.

En toen kwam er ook iemand naar me toe die vroeg ‘Schrijf jij niet ook?’ Ik stond daar inwendig te juichen: OMG OMG TWEE KEER OP EEN DAG HERKEND en eigenlijk had ik als een kleuter op en neer willen springen maar ja, dat is ook weer zo kinderachtig. Dus knikte ik, vertelde een beetje over de publicaties die er allemaal aankomen en deelde nog wat boekenleggers uit terwijl ik mijn best deed te doen of het de normaalste zaak van de wereld is dat iemand dat vraagt.

En toen was het al half zes, en moest ik alweer naar de Dam rennen omdat ik daar had afgesproken met Anika. Ik ken haar al tien jaar, maar had haar nog nooit ‘in het echt’ gezien. En wat was ze ontzettend leuk!!!!! We gingen samen pizza eten, en het was met haar gewoon alsof ik haar echt al zo vaak had gezien! Lief, leuk, gezellig, en ik was echt zooooo blij met haar! Wat echt ontzettend grappig was, was dat ik al tien minuten naar dit schilderij zat te kijken. Ik had een raar gevoel erbij en ik wist maar niet waarom. Waarom ken ik dat? Ineens viel het kwartje. Dat is de cover van mijn verhalenbundel… Hahahaha!! Hij staat op mijn facebookpagina, op mijn website, overal. En hangt dus ook bij een Italiaan in Centrum Amsterdam. Helaas had ik ook weer iets verkeerds gegeten, en kreeg ik vreselijke last van mijn allergie waardoor ik de hele avond als een gek aan mijn neus heb zitten krabben. Sorry Anika, het lag niet aan jou. OF ik moet allergisch voor jou zijn geweest…

Oh en dan had de dag nog een ander toppunt: Ik wilde een foto maken van ALLE DUIVEN OP DE DAM. Nou. Was dat even een tegenvallertje!  Ik weet niet waar ze waren, waarschijnlijk aan het schuilen voor de vreselijke regen. Dus… hier moeten jullie het mee doen. Shalali, shalalaaaaaa.

Alles bij elkaar was het een geweldige dag, die ik voor geen goud had willen missen. Zomer en Keuning, dank jullie wel voor de kans om een van mijn idolen de hand te schudden en te knuffelen, Monique dank je wel voor de moeite en Thyrze bedankt dat je desnoods de boot had tegengehouden hahahaha. Wendy dat ik bij jullie mocht zitten, en Mevrouw die ik niet ken maar die mij wel kende, u heeft ook mijn dag gemaakt door me te ‘herkennen’ en de dames van WLFG, jullie zijn geweldig!

Ik kwam om 23.16 helemaal doodop thuis, maar who cares… dit maak je niet elke dag mee!

And last but not least:  Sophie. If you ever come across this, You probably won’t understand a word i’m saying but don’t worry, it’s al positive. If i wasn’t a fan already, i would become one after yesterday. I Absolutely love you!! (And the nails. I loved the nails to!) Thank you so much for everything. Please keep writing, and keep coming to Amsterdam. It took me 6,5 hours in the train but i would have gladly doubled it to do this again! <3